Het hart is één van mijn lievelingsplekken; de plek waar pijn en passie, liefde en littekens samengaan. De plek die in mijn leven zó een kompas is maar die ik ook soms zó vergeet te verzorgen en te koesteren.
En eigenlijk is voor mij het contact inmiddels zo makkelijk te leggen: hand op mijn hart, voeten op de grond, ademen en laten gebeuren wat er mag gebeuren. In het kader van een regelmatige onderhoudsbeurt voor mijn hart doe ik ook als deelnemer retraites. Doel is dan om even stil te staan bij mezelf, te ademen, te ervaren en ook om te genieten van het deelnemer zijn. Voor mij essentieel om retraites bij Mi Cuento te kunnen begeleiden.
Dus rijd ik op een zonnig dag naar het plaatsje Horssen voor een korte stilteretraite. Tijd om echt aandacht te hebben voor mezelf en mijn hart te voelen. En zoals altijd: wees voorzichtig met wat je wenst want het kan zomaar uitkomen!
Deze locatie is mij inmiddels dierbaar geworden en als ik de notenboom zie waar ik zo vaak onder heb gezeten, gaat mijn hart al een beetje zingen. Het is mooi om te voelen dat genieten, ontroering en blijheid eigenlijk al mijn hart verder open zetten. In de meditaties op deze plek ervaar ik deze keer vooral lichtheid, liefde en rust in mijn hart. In het verleden was het vaak anders. Ik heb samen met mijn hart veel doorgewerkt als het gaat over pijn, verlies en onvervuld verlangen. Dit keer bruist het en stroomt het van levenslust. Ik mag genieten en hoef niet zo hard te werken, wat een verademing.
In mijn notitieboek ontdek ik wat spreuken die ik heb verzameld en opgeschreven. Deze – uit het boek De kleine prins - blijft hangen:
“Alleen met jouw hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor het oog onzichtbaar “
Ik besluit de ochtend te starten met een flinke wandeling. De zon schijnt en boven het weiland hangt een mysterieuze mist. De belofte van een nieuwe en veelbelovende dag. Ik zit bijna een uur op een vlonder aan een meertje en mijmer en adem. Zwanen zwemmen langs, bomen ruisen en ik zak verder in mezelf en in de stilte. Met mijn hoofd in de wolken (als je bekend bent met chakra’s zou je zeggen dat ik nogal verdween in de hoge chakra’s) loop ik door de weilanden. Ik loop het klompenpad af en dan……..
In het hoge gras sta ik ineens bijna op een mannetjes fazant die met een ongelofelijk gekrijs en luid fladderend voor mijn voeten weg vliegt. Ik sta ineens weer met beide voeten op de aarde en ben zo enorm geschrokken. Mijn hart klopt in mijn keel en bloeddruk en pols schieten naar ongekende hoogten. Stilstaand en op adem komend, voel ik een giechel opkomen. Ik realiseer dat mijn verlangen was mijn hart even echt te voelen. En deze concrete wens is blijkbaar erg letterlijk door het universum uitgevoerd. En zo aards kan contact met het hart dus ook zijn !
Misschien is deze prikkelpost een mooi moment voor jou om even te stil te staan of te zitten bij jouw hart, om te ademen en contact te maken. En laat dan jouw hart maar spreken…..
Reactie schrijven