Toen ik het thema van de maand april, BEWEGING, vernam dacht ik: jaaaaah! Want jeeeeeh wat is er veel in beweging in mij. En wat beweeg ik graag: binnen en buiten! De ’ beweging in mij’, daar hebben we in de haptonomie een mooi woord voor: de gemoedsbeweging.
De gemoedsbeweging is: voelen wat iets met je doet, en vanuit daar ontstaat beweging. Het geraakt zijn door iets wat je ziet of ervaart of meemaakt met een ander. Je ziet bijvoorbeeld iemand vallen op straat en schiet te hulp. Je wordt geraakt in je gemoed en wilt wat doen, je beweegt er naar toe. Of je voelt dan juist weerstand, oh nee, hier wil ik niet zijn. Je beweegt er van af. Bij de gemoedsbeweging gaat het dus allereerst om de innerlijke beweging; de beweging naar jezelf, en van daaruit de beweging naar de ander.
In het afgelopen corona jaar trof het mij dat mensen in zulke ‘abnormale’ situaties verkeren. Neem bijvoorbeeld de thuiswerkers die tegelijkertijd hun kinderen thuis moesten helpen met scholing. De jongeren die hun (bij)baan en contacten kwijtraakten, soms helemaal stil vielen, de ouderen die eenzaam thuis zaten. Of de mensen die zich helemaal te pletter werkten in de zorg, de boodschappendiensten, het onderwijs etc. Wat een contrasten, over beweging gesproken!
Dat ‘abnormale’ was er ook voor mij. Zelf kwam ik na een prachtige intense Mi Cuento Latifa-Reis in Andalusië, halverwege maart 2020 terug in Nederland en rolde zo de lockdown in waardoor al mijn ‘werk’ zo goed als stil kwam te liggen. Naast mijn haptonomiepraktijk is zingen met mensen mijn ziel en zaligheid. En vooral het zingen in koren, de workshops stembevrijding, de mantra-zangavonden etc. konden we het afgelopen jaar wel vergeten. Terugkijkend op dit bizarre jaar is er óók een kans om te zien hoe het thema ‘beweging’ in mijn persoonlijk leven van betekenis is.
Gedreven door de eerste corona-hectiek stapte ik in een oude valkuil.
Want wat raakte het me dat een aantal lieve mensen om mij heen met psychische problemen geen zorg konden krijgen. Dus deed ik wandelsessies met hen op anderhalve meter en voerde ik ellenlange telefoongesprekken. Ook ging ik beeldbellen en zoomen met m’n cliënten, m’n koren, m’n intervisiegroepen, stortte me op de Spaanse taal, dook ik de tuin in.
Dus mijn beweging was: volop erin! Mja, dat herken ik wel van mezelf. En ook dat het me na een tijdje allemaal teveel wordt. Mijn beweging te veel naar buiten, op de ander gericht..te veel ballen in de lucht.
En dus nam ik meer tijd om de beweging binnen in mij te voelen, op te merken wat ík nodig had. Door meer tijd met mezelf door te brengen, te zorgen voor ontspanning, uit te reiken naar vrienden nam ik een periode van veel meer rust en daarmee kwam er weer wat meer overzicht.
Met een lieve man (die in het onderwijs werkt, dus maandelijks inkomen!) een heerlijk huis, de rust en de natuur om me heen voel ik me een bevoorrecht, dankbaar mens. Maar écht gedijen kan ik pas als we weer als mensen met en onder elkaar kunnen zijn. Nu we op het punt staan van ‘versoepelingen’, voel ik hoe hartstochtelijk ik er naar verlang me ‘aan den lijve’ te kunnen laten inspireren, te laten ontroeren, elkaar in het echt te zien en te voelen, in elkaars nabijheid te kunnen zijn.
Gelukkig bewegen we ons nu naar een lente en zomer vol nieuwe mogelijkheden! En wat verheug ik me erop om dat échte contact ook met jou te maken, in één van onze zomerreizen. Laten we in augustus elkaar zien en bewegen op onze Latifa-reis!
Blijf in beweging en check ook áltijd even bij jezelf!
Een lieve groet van
