“Ga ik dit echt doen?”, “Is dat niet veel te zweverig voor zo’n nuchtere pier als ik..?”, “Ik ga echt niet van die gekke dansjes doen of bomen knuffelen hoor..”, een kleine greep uit alle gedachten die in mijn hoofd de revue passeerden toen ik besloot om de Latifa-reis te boeken.
Gelukkig wilde Anna mij van te voren even bellen, om de ergste twijfels weg te nemen en mij te verzekeren dat iedereen wel iets uit een reis meeneemt waar hij of zij iets aan heeft. Dit
samen met de gedachte dat ik niet mag oordelen over iets voor ik het zelf geprobeerd heb, hebben mij uiteindelijk over de streep getrokken.
Na een paar daagjes Malaga voorafgaand aan mijn Mi Cuento-reis, meld ik mij (stikzenuwachtig) op de luchthaven om vanuit daar naar het mooie La Morata te vertrekken. Een prachtige plek met
olijfbomen zo ver je kunt kijken, een heerlijk huis, de vrouw des huizes, Mari Carmen, die dagelijks uren in het kloppend hart van het huis in pannen staat te roeren om authentiek Andalusisch te
koken en haar man, Paco, die dit met zijn altijd stralende glimlach en pretogen opdient en ‘s- avonds een knetterend haardvuurtje stookt wanneer de zon onder is. Deze plek laat mijn zenuwen van
eerder op de dag als sneeuw voor de zon verdwijnen en ik voel me gelijk helemaal thuis.
Alle randvoorwaarden zijn dus top! Maar dan.. Ik zal me toch ook echt over moeten geven aan een dagopening, dagsluiting en gemiddeld zo’n twee meditatiesessies per dag. Gek genoeg blijkt dit
appeltje-eitje door de fijne groep, de sturing van Anna en Frances en de heerlijke omgeving. Het overgeven aan ‘het hier en nu’ gaat grotendeels als vanzelf! Iedere dag ziet er anders uit, de ene
keer zittende meditaties, de andere keer bewegingsmeditaties, de natuur in of iets met muziek. De door mij zo gevreesde dans- en bewegingsmeditaties vallen 100% mee en het is zelfs wel lekker om
het allemaal eens niet ‘zo mooi’ te willen doen.
Na een meditatie is er tijd om wat op te schrijven. Soms schiet ik in de lach en schrijf ik tussen haakjes ‘jeetje, wat klinkt dit zweverig’ of ‘niemand gaat mij geloven als ik thuis vertel dat
ik X of Y heb gedaan, laat staan dat het me lukt om mijn eigen oordelen hierover los te laten!’
Ook al klinkt dit misschien wat vaag (ik zal mezelf nog steeds niet omschrijven als ontzettend spiritueel), ik beloof je dat als je de Latifa-reis boekt, dat je dan nog eens terug zult denken aan dit stukje tekst omdat je jezelf hebt weten te verrassen. Je ontdekt wellicht een kant van jezelf die je nog niet eerder zag of gevoelens die je al veel te lang geen aandacht hebt geschonken omdat je blijft doorrazen in de waan van de dag. Geen tijd, altijd druk, veel aan het denken en aan het doen in plaats van voelen en in het moment zijn.. Gun jezelf deze reis!
Wie weet ontdek je (bijvoorbeeld op de dag van ‘hoop’), net als ik, dat je tot meer in staat bent dat alleen sinterklaasgedichtjes schrijven:
Ik hoop
Ik herstel
Ik hoor het water
stromen langs keien en takken,
de obstakels in het leven..
Mijn leven
De wanhoop laten varen
Hulp vragen aan de stroming
Sijpelen waar het niet stromen kan
Storten als bakken uit de hemel
Help me mijn stroming te vinden
Sijpelend, spoelend,
Spelend
Hortend en stotend
Hopend
Liefs,
Judith
Judith is een jonge vrouw van 30 jaar, die volop in het leven staat. Judith ging in maart 2023 met ons mee op Latifa-reis. Onze volgende Latifa-reis is van 1 - 7 juli a.s. Twijfel jij, nét als Judith, of een reis uit ons programma wel bij je past? Dan laat ons jou bellen, dat doen wij graag! Je kunt dan gelijk zelf ook wellicht een beter beeld krijgen bij wie wij zijn en hoe onze reizen zijn. Je kunt ons vragen jou te bellen via ons contactformulier.
Reactie schrijven