Bij het verschijnen van deze blog word ik over een paar weken 50 jaar: middelbaar, een halve eeuw, Abraham, een rijpere man(!). Ik voel vooral veel dankbaarheid dat ik deze leeftijd mag bereiken. Dankbaar voor wat er is geweest en nieuwsgierig naar wat er nog gaat komen.
Vorig jaar ontdekte ik hoe ik langzaam een nieuwe levensfase in ging. Een fase van reflectie over mijzelf, mijn persoonlijke ontwikkeling, mijn werkzame leven. Een fase waarin ik stilstond bij wat wil ik en wat heb ik ECHT te doen? Het bracht gelijk een spannende keuze toen ik besloot om na bijna 32 jaar mijn vaste baan in het ziekenhuis achter me te laten, en in nieuwe avonturen te stappen. En hoe goed voelt deze keuze!
Nóg een pittige keuze
En door allerlei ontwikkelingen in mijn leven diende zich nog een tweede beslissing aan: Per 1 januari 2025 ga ik stoppen bij Mi Cuento! De keuze om te stoppen voelt krachtig, maar doet ook pijn in mijn hart. Ik wil focus aanbrengen in alle plekken waar ik werk. Daarnaast heb ik gemerkt dat ik vooral in Nederland wil werken. Ook speelt er nog iets anders: jarenlang waren de retraites van Mi Cuento de enig plek waar ik echte diepe inspiratie voelde en waar ik zielsgelukkig was. Inmiddels is dat op veel meer plekken in mijn leven. Dat is een prachtige ontwikkeling, die tevens echter maakt dat de noodzaak om naar Andalusië te reizen voor mij minder is geworden.
Maar wát een rijkdom!
De afgelopen tijd komen er in mijn gedachten veel prachtige mensen en momenten langs. Wat een rijkdom! En wat zal ik ze missen: mijn dierbare collega’s, de maaltijden en knuffels van Mari Carmen en de warme ogen van Paco, de belofte van een nieuwe dag bij de dagopening op het dakterras, de diepe vertraging van de Vison Quest, de ontmoeting van hart tot hart, oefeningen in de natuur ( pingpongen vanuit het bekken….grote grijns), de galmende lach en de zachte tranen, Kundalini-bootcamp, havermoutpap, in de schommelstoel voorbespreken of nagenieten met mijn medebegeleiders, sessie bij volle maan, de energie van creëren, die eindeloze sterrenhemel, terug horend hoe de retraite impactvol is geweest en welke keuzes er zijn gemaakt, terugkomende trouwe fans, moedige nieuwe reizigers, de zachte kracht van de Latifa, de levenslust en nog veel meer…….. En wat zalig om te weten dat dit alles in mij en mijn hart meereist en dat de reizen en deze ervaringen mij mede hebben gevormd tot deze man die ik nu ben! En wat belangrijk en fijn dat Anna met Mi Cuento Reizen gewoon doorgaat met het bieden van deze prachtige retraites, met ongetwijfeld een prachtige nieuwe mannelijke begeleider, naast Willem, binnenkort in hun team!
Dank
Ik buig nederig en ontroerd voor Anna, Charlotte, Frances, Willem en alle collega’s met wie ik ooit reisde. Ik buig voor de reizigers en hun grote harten, hun moed en hun bereidheid, in mijn reizen én hun toekomstige reizen met mijn collega’s van Mi Cuento! Ik buig voor Mari Carmen en Paco voor het thuis voelen op La Morata. Ik buig voor mezelf! En ik buig voor dat wat groter is, het goddelijke, Moeder aarde, de grote verbinding of welke naam het ook heeft: wat ben je gul geweest voor mij binnen de retraites. Ik ben een rijk man.
Genieten en langzaam afscheid nemen.
In 2024 blijf ik nog heerlijk even reizen met Mi Cuento! Je kunt nog met mij mee op reis tijdens de Camino van het Hart van 6 - 12 juli a.s. Mijn allerlaatste reis is tevens de laatste reis op La Morata, de Latifareis van 16 - 22 november a.s. Wat zou ik mij gelukkig prijzen als ik jullie op één van deze reizen (weer een keer?) mag ontmoeten!
Tot ziens, lieve allemaal!
Wat was het een enorme schok voor mij om te horen dat mijn 'broertje' Jeroen-Martijn zich geroepen voelt om Mi Cuento achter zich te laten als begeleider in ons team. Ik weet dat hij mij, ons, in zijn hart meedraagt. En andersom draag ik altijd Jeroen-Martijn mee op mijn toekomstige reizen: het schijten van de drekhaan, de liefdevolle knuffels, het elkaar niet durven aankijken tijdens een sessie uit angst in de lach te schieten, de tranen van ontroering, de giechels achter de schermen, de heerlijke voorbereiding in de schommelstoel, de altijd merkbare steun en liefde.
Lieve Jeroen-Martijn, ik dacht dat ik je tot aan Mi Cuento-Berjaardenreizen, aan mijn zijde zou hebben. Dat is helaas niet zo, maar je blijft in mijn hart. Dank voor alles wat ik met je heb mogen beleven in de reizen, voor alles dat je ook voor mij persoonlijk hebt betekend. Mi Cuento en ik gaan je missen.
Ik hou van jou,
Anna
Reactie schrijven