Terug-->

30-10-2022

Lieve Charlotte en Jeroen-Martijn,

Wie denkt dat een stiltereis met jullie saai is, de kan beter gaan voelen.

Wat een prachtige mensen zijn jullie, als mede ook mijn medereizigers.

In de stilte en daarbuiten is er ontroering geweest, zijn er dingen naar boven gekomen waarvan ik niet eens wist dat het er zat en ik heb enorm met jullie gelachen.

Jullie energie was er altijd op de juiste manier op de momenten dat ik het nodig had.

Ik, de extraverte, altijd aan het praten, ambities volgen en carrière maken,  genoot enorm van de stilte.

Dat was alleen mogelijk door wat jullie deden voor ons als groep.

Jullie en deze reis zijn enorm in mijn hart gaan zitten.

Ik geloof en vertrouw erop dat onze paden weer zullen kruisen.

Wellicht op een volgende reis!

Heel veel liefs,

Louisa

30 Okt ‘22

Lieve Charlotte en Jeroen Martijn,

Ik dank jullie met heel mijn hart voor deze prachtige reis waarin jullie fijne begeleiders zijn.

Alert, zorg dragen voor veilig gevoel en de niet te missen humor.

Ik heb me gezien, gehoord en geliefd gevoeld. Wat wil een mens nog meer om in die “warme” omgeving aan de slag te gaan met mijn proces.

Een prachtige week met een goede balans tussen bewegen, het “ademen” en de verstilling.

Ik heb weer wat kunnen reinigen en loslaten.

En ik heb enorm heerlijk gedanst.

Wat een ontdekking en wat heerlijk.

Ik hoop elkaar nog eens tegen te komen….

Somewhere……

Somehow…….

Een hele dikke knuffel en big hug,

Janine

30-10-2022

Lieve Charlotte en Jeroen Martijn,

Vison quest.

Loslaten, in de grond laten sijpelen

Gedachtes, emoties, gevoelens

Beweging: omhoog, omlaag, op zij, heen en weer

Verbinding: vogels, mieren, grasjes, de wind door de olijftakken

Stilte rondom

Verstilling

Uiteindelijk verstilling

Na een razende stilte in mij

Dankbaar voor alles wat er is

Rust is wat ik vroeg

Troost is wat ik kreeg

Liefdevolle omarming is wat ik meeneem.

Wat je nodig hebt dient zich aan in de stilte.

Jolanda

30 oktober 2022

Lieve begeleiders,

Wat was dit spannend.

Ik denk dat ik alle emoties deze week heb ervaren. Het was een ware achtbaan met zware dieptepunten, maar gelukkig, net als het leven, ook supermooie hoogtepunten.

THANK GOD! Ik heb geleerd dat ik mag zijn, dat het ok is dat ik ben. Wat een bijzondere les, levensles.

De stilte heeft me een goede schop onder mijn kont gegeven, die had ik nodig, want ik voel dat ik nu verder mag en kan. Eigenlijk gaat het nu pas weer beginnen.

Het is de eerste dag van de rest van mijn leven en die wil ik leven door te ZIJN.

Dank, uit het diepste van mijn hart, Jullie lieten mij zijn, en dat voelde fijn en ook vertrouwd.

Ik zal waarschijnlijk vaker terugdenken aan deze reis, en hopelijk, daar geloof ik in, en vertrouw ik op, zal ik vooruitkijken, naar dit mooie leven, naar mijn-mooie-zelf, want daar ben ik bereid toe!

Dank, het allermooiste en beste voor jullie.

Namasté,

Maya