Terug

Van mijn hoofd naar mijn hart

Echt aarden met mijn voeten in de modder. Me losschudden op de kundalini. Eén zijn met de schapen, die me verwonderd aankijken. De zon op mijn lijf voelen. In mijn blootje in de regen staan. Mijmeren onder de sterrenhemel. Me helemaal vrij voelen. Aarden, ademen en aanschouwen …

En dan kan het zomaar gebeuren dat in de stilte na de hartmeditatie iedereen 'om me heen komt staan': mama, papa, Casper, Helene en iedereen die me lief is. Het is goed. Jullie gunnen me dit: mezelf kunnen zijn. Ik loop over van dankbaarheid. En de vos en de uil zijn er stil van.

En dan krijg ik op de berg raad van de oude wijze man: ga je eigen weg.
Pas als je de moed toont je weg te gaan, toont de weg zich aan jou.  -  Paulo Coelho

Dan kan ik in alle vertrouwen mijn weg gaan. Ik kan gewoon gáán.

Lieve Mai, Christa, Marcel, Charlotte, wat zijn jullie me dierbaar geworden.
Lieve Jeroen-Martijn, zonder jou was ik niet zover gekomen. Wat fijn dat je er steeds weer voor me was met je grote hart.
Lieve Marloes, wijze natuurvrouw, wat heb je me veel gegeven en geleerd. In de natuur zijn, zal vanaf nu zoveel meer zijn dan het was.
Lieve Paco en Mari Carmen, jullie zorgen en de heerlijke, pure maaltijden waren cadeautjes. Dag na dag. Moment na moment.
En lieve Ans, bedankt voor Mi Cuento. Bedankt voor het organiseren van deze onvergetelijke reis!

Aarden. Ja aarden. Nu weet ik hoe dat werkt. Nee, hoe dat voelt. Van mijn hoofd naar mijn hart.

Lieve allemaal. Ik geef jullie een stukje van mijn 'rafelige', mooie hart.
Nóg een omhelzing van mij. En nog een.

Carmen

Wat een palet aan gevoelens kan een mens doorleven; dat blijft me verwonderen…

En hoe verschillend kunnen twee stiltereizen aanvoelen. Vorig jaar: groots en meeslepend…

Dit jaar subtieler en “gewoner”, maar daardoor niet minder betekenisvol.

“Al mijn gevoelens in al hun volheid ervaren en beleven”, was de boodschap van mijn hart aan het begin van deze reis. En dat heb ik gedaan… en heel duidelijk gevoeld dat dit een doorlopend proces is. Een uitdaging die me gemengde gevoelens oplevert, maar ook zó duidelijk voelt als mijn weg! Met daarnaast de bevestiging dat dit zelf voor de generaties van vrouwen vóór mij helend zal zijn.

Genoten heb ik van de prachtige plek, ons heerlijke huis ‘La Morata’ en haar liefdevolle eigenaren die ons zo’n veilig nest boden en ons volstopten met al dat overheerlijks!

Dankbaar vanuit heel mijn hart ben ik voor de niet aflatende zorg van Jeroen-Martijn en Marloes en het er ‘zijn’ van mijn prachtige medereizigers!

Dikke kus xxx

Mai

Lieve Jeroen-Martijn/”Geronimo en prachtige Marloes wat hebben jullie goed voor ons gezorgd! In alle opzichten! Ik ben weer enorm gegroeid in de afgelopen dagen. De stilte heeft mij heel veel gezegd en jullie “bedding”was daarbij zooo fijn. Jullie zijn toppers.

En jullie mijn mede stilte-reizigers, wat zijn jullie mooi allemaal, op jullie eigen manier. Van elk van jullie neem ik iets mee waar ik de rest van mijn leven plezier aan zal hebben. Jullie hebben allemaal een plekje in mijn hart.©

Mede dankzij jullie kan ik volmondig zeggen: “het gaat niet best goed met mij” maar  “ Het gaat FANTASTISCH met mij”

Amor !! 

Marcel

Zachte, intense, dierbare, humorvolle Jeroen-Martijn. Dank dat ik mocht rusten in jouw veilige bedding. Waar ruimte, licht ontstond voor mijn pijn en verdriet. Waar alles mocht en kon zijn. Waar ik mocht loslaten.

Prachtige, krachtige Mar y Luz. Jouw warmte, diepe puurheid bracht mij weer in contact  met mijn levensenergie. Passie, sensualiteit, vuur, OER.

Ik ben weer vrouw geworden.

Lieve, lieve reisgenoten, Marie Carmen, Paco, NATUUR.

Elk & ieder van jullie was precies wát, wáar, wie, hoe en wanneer nodig was. Sterkend, ontwapenend, confronterend, reinigend, helend, richtinggevend.

Ik heb antwoorden mogen ervaren, voelen die ik al die tijd al in me droeg, weten is Weten geworden.

Het daagt in het oosten

Ik mag weer op weg

Mi cuento

In stilte© 

Charlotte

Mijn reis startte eigenlijk al een jaar geleden. Mijn ontmoeting met  Jeroen-Martijn leidde mij naar deze reis. Mijn hart maakte een sprongetje:  Ja dat is wat ik wil, wat ik voel, waar ik kan ontdekken wie IK ben.

Er moesten eerst nog wat hobbels genomen worden. Hoe kan ik dit realiseren ? Daar kwam vanuit het universum antwoord: “het gaat gewoon gebeuren, het komt goed, vertrouw dat maar”.

En ja het is goed gekomen !

Met open vizier ben ik gegaan. En wat ben ik rijk teruggekomen. Ik heb mijn levenskracht weer ontdekt. Mijn vrouwelijkheid weer gevoeld. Ben weer open gegaan. In de Kundalini heb ik de passie voor dans hervonden. Ik kan me helemaal overgeven.

Dank Mariluz voor jouw handen om het contact met de aarde te hervinden toen ik even helemaal vastzat. Dank ook voor de zachte, warme omarming bij de nieuwe maan. Daar voelde ik wat ik zo lang had gemist: een veilige moeder die me wiegt en koestert. Door weer bij mezelf te zijn kon ik loslaten en vergeven. WOW dat is bevrijdend.

Deze reis is zo’n cadeau en ik blijf maar uitpakken en elke keer weer verwondering.

Lieve medereizigers voor altijd in mijn hart. Dank voor jullie spiegel en dank voor het zijn.

La Morata met twee schatten Mari Carmen en Paco, weer een kadootje©

Mijn gevoel zegt me dat mijn reis nog maar net begonnen is.

Ik blijf met mijn voeten geworteld in moeder aarde

Ademen en keer mij naar binnen

Ik aanschouw wat ik niet kan veranderen en ik aanvaard in liefde wie ik ben

Ik raak aan waar ik mee verbonden ben

En de STILTE opent zich in verwondering

Dankbaar voor dit prachtige geschenk 

Christa©

 Volgend reisverslag